چه چیزی در افزایش قیمت نفت وجود دارد؟

قیمت نفت طی 12 ماه گذشته بیش از 70 درصد افزایش یافته است ، از 45 دلار در هر بشکه برنت در ژوئن سال 2017 به نزدیک به 80 دلار در ماه مه 2018. بنابراین ، پس از سه سال قیمت پایین ، نفت خام به سطح بازگشتاز اواخر سال 2014 دیده نمی شود. نیروهای پشت این افزایش قیمت نفت چیست؟آیا می تواند رشد اقتصاد جهانی را به خطر بیاندازد؟ما این سوال را در زیر تجزیه و تحلیل می کنیم.

عوامل افزایش قیمت نفت

در اوایل سال 2017 ، بازار نفت در شرایطی قرار داشت که در آن عرضه به طور مداوم از تقاضا فراتر رفت و بنابراین ، بافر قابل توجهی از سهام نفت خام جمع شده بود (به نمودار اول مراجعه کنید). با این حال ، قیمت نفت برنت از کاهش دیده شده در سال 2014 و 2015 بهبود یافته بود و در حدود 55 دلار در هر بشکه تثبیت شده بود. از یک سو ، این بهبود نتیجه توافق بین اوپک و سایر تولید کنندگان بزرگ مانند روسیه در نوامبر 2016 برای کاهش تولید بود. از طرف دیگر ، سهام انباشته شده بافر را فراهم می کند که باعث کاهش نوسانات قیمت نفت می شود و آن را (جزئی) از قسمت های بی ثباتی ژئوپلیتیکی جدا می کند.

با این حال ، از ژوئن سال 2017 ، قیمت نفت به شدت افزایش می یابد ، که ناشی از عوامل مربوط به عرضه و تقاضا است. از طرف عرضه ، نمودار اول نشان می دهد که چگونه توافق نامه بین کشورهای اوپک و شرکای آنها برای کاهش تولید موفق شده است که حاوی و حتی کاهش دهنده تأمین جهانی نفت باشد. علاوه بر این ، کاهش تولید نفت به وضوح از آنهایی که توافق شده است ، همانطور که در نمودار دوم نشان داده شده است ، فراتر رفته است. 2 از آنجا که این کاهش در عرضه افزایش یافته است ، انتظار می رود که تولید نفت خام ایالات متحده افزایش یابد و بنابراین قیمت نفت برنت بین 50 تا 60 دلار را در بر می گیرد. با این حال ، در چند چهارم اخیر ، زیرساخت های نفتی ایالات متحده توسط تنگناها محدود شده است و نتوانسته است تأثیر کاهش اوپک را جبران کند. 3

برای افزودن به محدودیت عرضه ، رشد اقتصادی جهانی تقاضا از صعود غافلگیر شده و منجر به تجدید نظر قابل توجه پیش بینی های رشد شد. در حقیقت ، نمودار سوم ارتباط کاملاً واضح بین افزایش قیمت نفت و بهبود چشم انداز تولید ناخالص داخلی جهانی را نشان می دهد. سرانجام ، ترکیب این پویایی های عرضه و تقاضا منجر به کاهش قابل توجهی بافر در سهام نفت خام شد که این امر باعث افزایش نوسانات در قیمت نفت و حساسیت تجدید شده آن به خطرات ژئوپلیتیکی می شود. از این پس ، این احتمال وجود دارد که بازگرداندن تحریم های اقتصادی اخیر در ایران نیز به افزایش قیمت نفت کمک کرده است (نه تنها از طریق تأثیر مستقیم آن بر صادرات نفت کشور بلکه با افزایش خطر نیزدرگیری های ژئوپلیتیکی در منطقه خلیج فارس).

علیرغم این واقعیت که در مورد نقشی که توسط همه این عوامل بازی می شود ، اجماع وجود دارد ، اهمیت نسبی آنها مشخص نیست و برآوردهای کمی در این مورد بسته به روش مورد استفاده متفاوت است. به عنوان مثال ، بانک مرکزی فدرال رزرو نیویورک براساس رابطه آنها با طیف وسیعی از متغیرهای مالی ، نوسانات قیمت نفت را به عوامل مربوط به عرضه و تقاضا تقسیم می کند. نتایج آن ، که ما در نمودار چهارم تولید مثل می کنیم ، نشان می دهد که تقاضا تقریباً 50 ٪ از افزایش قیمت را بر عهده دارد ، در حالی که عرضه 20 ٪ از افزایش را توضیح می دهد (این مدل 30 ٪ باقی مانده را به سایر عواملی که نمی تواند توضیح دهد) نشان می دهد. از طرف دیگر ، بر اساس تجزیه و تحلیل تولید و مصرف نفت در گذشته و انباشت سهام (که منعکس کننده انتظارات در مورد تعادل آینده بین عرضه و تقاضا است) ، اخیراً بانک مرکزی اروپا 4 تخمین زده است که عوامل عرضه مسئول آن هستندکمی بیش از 60 ٪ افزایش قیمت ، در حالی که 30 ٪ از این افزایش به تقاضای جهانی کاهش می یابد و کاهش سهام تمایل به فشار قیمت ها کمی به سمت پایین دارد.

عواقب رشد

تأثیر قیمت بالاتر نفت بر رشد جهانی به دو عنصر بستگی دارد: 1) عوامل مسئول حرکت (عرضه ، تقاضا یا دیگران) و ب) تعادل بین تأثیر مثبت بر اقتصادهای صادرکننده نفت و تأثیر منفی برواردکنندگان روغن خام. برآوردهای سنتی ، مانند موارد صندوق بین المللی پول که در نمودار پنجم به اشتراک می گذاریم ، به طور ضمنی فرض می کنیم که پیامدهای منفی در واردکنندگان روغن (با تمایل حاشیه ای بالاتر به مصرف) از تأثیر مثبت بر درآمد صادرکنندگان نفت فراتر رفته است. با این حال ، در حالی که این برآوردها بر تجزیه و تحلیل پیامدهای کاهش عرضه نفت متمرکز شده اند ، ما فقط دیده ایم که عوامل مرتبط با تقاضا نیز نقش مهمی در روندهای اخیر داشته اند و بنابراین ، می توانند تأثیر منفی افزایش را کاهش دهندقیمت نفتدر همین راستا ، مطالعه تجربی سال 2014 توسط Cashin و همکاران. 5 نشان می دهد که افزایش قیمت نفت به دلیل عوامل مرتبط با تقاضا با افزایش فعالیت اقتصادی در اقتصادهای صادرکننده نفت و گزارش نفت همراه است ، زیرا این نتیجه یک حرکت مثبت در اقتصاد جهانی است.

سرانجام ، علاوه بر تأثیر کاهش تقاضا ، تغییرات دیگری در مکانیسم های انتقال سنتی رخ داده است. در مرحله اول ، نفت در زنجیره تأمین جهانی اهمیت کمتری پیدا کرده است ، هم به دلیل تولید ناخالص داخلی انرژی کمتری و به دلیل حسابداری از نفت بخش کمتری از کل انرژی مصرفی. ثانیا ، اقتصادهای صادرکننده نفت در حال حاضر دارای بافرهای مالی کمتری هستند ، به این معنی که تمایل آنها برای صرف درآمد اضافی حاصل از روغن ممکن است بیشتر باشد. سرانجام ، عدم استفاده از بخش شیل در ایالات متحده منجر به این شد که بسیاری از اقتصاد ایالات متحده اکنون از قیمت های بالاتر نفت بهره مند شود.

در کل ، همه این عناصر نشان می دهد که تأثیر افزایش قیمت نفت بر اقتصاد جهانی می تواند کمتر از آنچه انتظار می رفت ، از اهمیت کمتری برخوردار باشد ، و همچنین به توضیح اینکه چرا تولید ناخالص داخلی جهانی در سه ماهه های اخیر قوی مانده است ، کمک می کند.

1. برای تجزیه و تحلیل توافق نامه و چه چیزی باعث ایجاد آن شده است ، به تمرکز "توافق نامه تولید کننده نفت: کارتل برگشته است" در MR01/2017 مراجعه کنید.

2. بخشی از دلیل فراتر از کاهش تولید توافق شده ، بحران عمده اقتصادی است که ونزوئلا از آن رنج می برد و فروپاشی تولید نفت آن است: در ماه مه 2018 ، این کشور 600،000 بشکه در روز کمتر از ماه مه 2017 تأمین می کرد.

3. به R. S. مراجعه کنید. Kaplan (2018) «چشم انداز روغن» ، سخنرانی 19 ژوئن.

4- به I. Alonso و F. Skudelny (2018) مراجعه کنید ، «آیا افزایش قیمت نفت اخیر به ماندگاری رسیده است؟»در بولتن اقتصادی 02/2018 ECB.

5. Cashin و همکاران.(2014) ، «اثرات افتراقی تقاضای نفت و شوک های عرضه بر اقتصاد جهانی» ، اقتصاد انرژی.