سوزاندن نشانه چیست؟

سوختگی توکن به معنای از بین بردن دائمی مجموعه ای از ارزهای رمزنگاری شده در شبکه و در گردش است. اگرچه به نظر می رسد این عمل به افراط و تفریط می رود ، اما بسیار رایج است. این یک استراتژی است که توسط برخی از پروژه ها انجام شده است.

اهداف سوزاندن نشانه معمولاً تورم است. ایده اصلی برای انجام آن ، معمولاً تثبیت قیمت یک نشانه یا مقداری سکه در بازار است.

چرا Token Buing انجام می شود؟

این عمل معمولاً توسط سازندگان ارزهای رمزپایه انجام می شود. به این ترتیب ، تعداد مشخصی از تعداد کل نشانه های گردش خون "سوخته" است. این امر با حذف دائمی مقدار مشخصی از نشانه ها از شبکه حاصل می شود.

ارزهای اصلی رمزنگاری شده مانند بیت کوین یا اتریوم برنامه سوزاندن نشانه ای ندارند ، با این حال ، بسیاری از altcoin ها از آنها استفاده می کنند.

همانطور که قبلاً گفتیم ، هدف اصلی سوزاندن نشانه معمولاً تورم است ، اما این تنها مورد نیست. این مکانیسم معمولاً توسط توکن ها و سکه های کوچکتر استفاده می شود زیرا از این طریق می توانند تعداد موجود در گردش را کنترل کنند و در عین حال می توانند انگیزه های بیشتری را برای سرمایه گذاران فراهم کنند.

سوزاندن توکن به طور انحصاری نمایانگر ارزهای رمزنگاری نشده است ، زیرا بانکهای مرکزی به طور معمول سکه ها و صورتحساب های خرج را در ازای موارد جدید جمع آوری و از بین می برند. با این حال ، در دنیای فیات اشکال دیگری از مقررات وجود دارد که برای همین منظور استفاده می شود. سوزاندن ارزهای رمزنگاری شده را می توان با خرید سهام انجام شده توسط شرکتهای دولتی برای کاهش میزان سهام موجود و در نتیجه افزایش قیمت آنها مقایسه کرد.

سوختن توکن چگونه انجام می شود؟

روش های بسیاری برای شروع سوختگی رمزنگاری به منظور کاهش میزان ارزهای موجود در دسترس وجود دارد. نشانه ها برای استفاده در آینده غیرفعال هستند. برای دستیابی به این هدف ، متداول ترین راه این است که توسعه دهندگان پروژه مقدار مشخصی از ارزهای رمزپایه را خریداری کنند و آنها را از گردش در بازار خارج کنند. از بین بردن آنها از گردش به دلیل یک کیف پول عمومی غیرقابل بازیابی امکان پذیر است.

ارزهای رمزنگاری شده به آدرس خصوصی این کیف پول که به "آدرس Eater" معروف است ارسال می شود. این برای همه گره ها قابل مشاهده است ، اما در عین حال به طور دائم یخ زده است. آدرس ارسال نشانه ها به آدرس "سوختگی" گفته می شود.

این آدرس یک طرفه است و امکان معکوس کردن تراکنش یا برداشت ارزهای رمزپایه موجود در آن را ندارد، زیرا هیچ کلید خصوصی مربوط به آن آدرس وجود ندارد. از آنجایی که کل دارایی موجود در آن هرگز قابل بازیابی نیست، با وجود اینکه هنوز وجود دارد، "سوخته" در نظر گرفته می شود.

راه های زیادی برای انجام سوزاندن توکن وجود دارد. هر پروژه یکی از آنها را انتخاب می کند. برخی ممکن است پس از تکمیل ICO خود (پیشنهاد اولیه ارزهای دیجیتال) یک بار رایت کنند. این مقدار ارز دیجیتال فروخته نشده را از گردش حذف می کند و در عین حال مشوق شرکت کنندگان است.

روش دیگر برای انجام این فرآیند سوزاندن ارزهای رمزنگاری شده در هر بازه زمانی مشخص با حجم ثابت یا متغیر است. هر پروژه تاکتیکی را انتخاب می کند که بیشتر به نفع ارز دیجیتال است.

هدف شرکت ها از انجام توکن سوزی چیست؟

بسیاری از پروژه ها از سوزاندن توکن استفاده می کنند تا ارزش ارز دیجیتال خود را ثابت نگه دارند و در عین حال معامله گران را تشویق می کنند تا استفاده از ارز دیجیتال را حفظ کنند. هدف آنها هرچه باشد، سوزاندن توکن یک مکانیسم کاهش تورم است.

معمولاً توسط شرکت ها انجام می شود تا با کاهش عرضه در گردش، ارزش هر سکه را افزایش دهند. این به این دلیل است که از نظر تئوری، اگر سکه های کمتری در دسترس باشد، ارزش آنها افزایش می یابد و هر سکه خاص ارزشمندتر می شود.

این تاکتیک روی ارزهای رمزپایه با عرضه محدود که اکثریت قریب به اتفاق هستند، حتی بهتر عمل می کند، زیرا به ویژه این ارزها هرگز نمی توانند دوباره مقدار از دست رفته را تولید کنند. نمونه ای از این نوع ارزهای دیجیتال بیت کوین است، اگرچه این ارز دیجیتال را نمی سوزاند.

سایر ارزهای دیجیتال از این روش برای تصحیح خطاها استفاده می کنند. نمونه ای از خطا، شرکت تتر است. به اشتباه 5 میلیارد دلار USDT ایجاد کرد و مجبور شد برای حفظ برابری 1:1 خود با دلار آمریکا، آن را بسوزاند.

یک مورد خاص در سوزاندن توکن وجود دارد که مربوط به توکن های امنیتی است. اینها مانند شرکت هایی با بازخرید سهام کار می کنند. با اعطای حق به دارندگان برای طرح سود سهام، می‌توان سکه‌ها را با قیمتی معقول بازخرید کرد و سپس سوزاند و در نتیجه ارزش سهام هر یک از دارندگان را افزایش داد.

سکه‌های دیگری مانند ریپل وجود دارند که از سوختگی برای جلوگیری از حملات و تراکنش‌های هرزنامه با افزودن یک لایه امنیتی به پلتفرم خود استفاده می‌کنند. ریپل کارمزدهای دریافتی از هر تراکنش را می سوزاند تا انگیزه بارگذاری بیش از حد شبکه و کسب سود سریع را از بین ببرد. همچنین می تواند در برابر حملات انکار سرویس توزیع شده یا DDoS محافظت کند.